Psychoterapia młodzieży

Okres dorastania jest czasem trudnym zarówno dla nastolatka, jak i jego rodziców. To czas bardzo dynamiczny, w którym młoda osoba doświadcza wielu zmian, zarówno w wyglądzie fizycznym jak i rozwoju poznawczym oraz emocjonalnym. To okres w życiu przygotowujący do przejścia z dzieciństwa w dorosłość. By to wejście w dorosłe życie było udane dla młodego człowieka, powinien on pozytywnie zrealizować zadania rozwojowe charakterystyczne dla okresu dojrzewania. Te zadania, to między innymi określenie swojej tożsamości oraz nabycie umiejętności budowania głębokich i dojrzałych więzi międzyludzkich.
 
Niektórzy nastolatkowie z różnych powodów doświadczają trudności w okresie dojrzewania.
Nie potrafią utrzymywać pozytywnych relacji z rodzicami i rówieśnikami. Nie mogą znaleźć odpowiedzi na pytanie „kim jestem?” oraz nie radzą sobie z napięciami rozwojowymi doświadczając silnych leków i stresu. W takiej sytuacji młody człowiek zamiast poczucia sukcesu w wyniku realizacji zadań rozwojowych, doświadcza porażki, co dodatkowo utrudnia jego pozycję i zniechęca do podejmowania kolejnych wyzwań na drodze ku dorosłości.
 
Problemy nastolatka mogą się objawiać poprzez zaburzenia zachowania i emocji, zaburzenia lękowe, odżywiania, czy depresyjne. Ich przyczyny mogą być różne. Gdy nastolatek przeżywa trudności z którymi nie potrafi poradzić sobie samodzielnie, warto skorzystać z pomocy psychoterapeuty.
 
W psychoterapii młodzieży ważna jest współpraca z rodzicami, dlatego uczestniczą oni w pierwszej konsultacji kiedy to mogą przedstawić problem i objawy doświadczanych przez dziecko, a także opowiedzieć o jego rozwoju.

W oparciu o rozmowę z nastolatkiem i jego rodzicami przedstawiany jest sposób rozumienia trudności nastolatka i proponowana jest forma pomocy. Czasem zalecana jest konsultacja psychiatryczna nastolatka.
 
Psychoterapia indywidualna zazwyczaj odbywa się raz w tygodniu. Sesje trwają 50 minut. Rodzice są zaangażowani w proces psychoterapii ich dziecka. W przypadku osoby niepełnoletniej, zgodę na terapię i leczenie farmakologiczne muszą zawsze wyrazić rodzice.